Човековите права се права својствени на сите човекови суштества, без оглед на нашата народност, место на живеење, пол, национално или етичко потекло, боја, религија, јазик или било кој друг статус.
Ние имаме еднаквo право на нашите човекови права, без дискриминација.
Овие права се меѓусебно поврзани, меѓусебно зависни и неделиви.
Универзалните човекови права често се изразени со закон, во форма на договори, меѓународно вообичаено право, општи принципи и други извори на меѓународното право. Меѓународните закони за човековите права ги утврдуваат обврските на Владите да дејствуваат на одреден начин или да се воздржат од одредени акти, со цел да се унапредуваат и штитат човековите права и основната слобода на поединци или групи.
Универзални и неотуѓиви
Принципот на универзалност на човековите права е камен темелник на меѓународните закони за човекови права. Овој принцип е нагласен како прв во Универзалната декларација за човекови права во 1948 година, а е повторен во бројни меѓународни конвенции за човекови права, декларации, и резолуции. Во 1993 година - Виена, Светската конференција за човекови права, на пример, забележа дека е должност на државите да ги унапредуваат и штитат сите човекови права и основни слободи, без оглед на нивните политички, економски и културни системи.
Сите членки ратификуваа најмалку една, а 80 отсто од членките ратификуваа четири или повеќе договори за човекови права, како одраз на согласноста на државите, со што се создаваат правни обврски за нив кои даваат конкретен израз на универзалност. Некои основни норми за човекови права имаат универзална заштита од страна на меѓународното обичајно право во сите граници и цивилизации. Човековите права се неотуѓиви. Тие не треба да бидат одземени, освен во одредени ситуации и во согласност со очекуваниот процес. На пример, правото на слобода може да биде ограничено ако некое лице е прогласено за виновно за кривично дело од страна на легален суд.
Независни/неделиви...
Сите човекови права се неделиви, без разлика дали тие се граѓански или политички права, како што се правото на живот, еднаквост пред законот и слобода на изразување; економски, социјални и културни права, како што се право на работа, социјална сигурност и образованието, или колективни права, како што се правата за развој и самоопределување – тие се неделиви, меѓусебно поврзани и меѓусебно зависни. Подобрувањето на едно право го олеснува напредокот на другите. Исто така, лишувањето од едно право негативно влијае на другите.
Еднакви ...
Недискриминација е раскрсница , принцип во меѓународните закони за човекови права. Принципот е присутен во сите поголеми договори за човекови права и обезбедува централна тема на некои од меѓународните конвенции за човекови права, како што се Меѓународната конвенција за елиминација на сите форми на расна дискриминација, и Конвенцијата за елиминација на сите форми на дискриминација на жените . Принципот важи за сите и во однос на човековите права и слободи, и забранува дискриминација врз основа на листа на неисцрпни категории како што се пол, раса, боја и така натаму. Принципот на недискриминација е надополнет од страна на принципот на еднаквост, како што е наведено во член 1 од Универзалната декларација за човекови права: "Сите човечки суштества се раѓаат слободни и еднакви по достоинство и права”.